de eeuwige lente

Nog even, dan begint de zomer, astronomisch, officieel. In mijn dorp van jeugd, vlak bij huis, heette de bloemenwinkel ‘de eeuwige lente’. Misschien was die naam voor de winkel niet heel origineel maar ik vond het wonderlijk. Die lente hangt nu in een van de vitrines van ons atelier. Een kunstwerk van Jeannette Janssen met de titel La Primavera. Een verwijzing naar het schilderij van Botticelli. Het schilderij dat gaat over de liefde, de zinnelijke en de platonische, met meer dan vijfhonderd verschillende soorten bloemen, met rijk met bloemen gedecoreerde kleding van de godin van de lente Flora en met (bijna) naakt.
Jeannette heeft bloem- en plantachtige vormen geborduurd met hele kleine kraaltjes van glas. In het Engels heten ze ‘seed beads’, een benaming die zij goed vindt passen bij haar werk. Dat werk  is zeer arbeidsintensief en zeer kleur intens.
Eigenlijk is het een 3-dimensionaal bloemstilleven. Dat verband heeft met de 17e en 18e eeuwse bloemstillevens en de botanische kunst van die tijd. Die genres lijken ons nu te veel willen behagen; dat is verdacht en ook te braaf en te tuttig. Maar voor mij is het meditatief, een weerslag van geconcentreerde aandacht. Van keihard kijken naar bloemen en planten. Naar groente en fruit en het ervaren van de zinnelijkheid daarvan. Zoals La Primavera van Janssen.